Het onderzoek is duidelijk, investeringen die door woningbouwverenigingen worden gedaan in buurten hebben geen zin. Huurders laten de boel gewoon verloederen, alleen eigenaren helpen volgens het rapport “De baat op straat“:
De effectiviteit van de sociale investeringen van woningcorporaties kan vooralsnog dus niet worden aangetoond. Niet wanneer de investeringen van die corporatie evenredig aan het bezit worden toegewezen, noch wanneer investeringen worden verdeeld naar rato van de leefbaarheidsproblemen, gaat er van die investeringen een meetbaar effect uit op de mate van overlast en onveiligheid in de buurt of de verandering daarvan. Dat effect zou in theorie later (vertraagd) nog kunnen optreden, of kunnen uitgaan van activiteiten van corporaties die niet in dit onderzoek konden worden
meegenomen, maar op basis van de nu beschikbare gegevens kan in ieder geval niet worden geconcludeerd dat dergelijke investeringen meetbaar effect hebben gehad op de overlast en onveiligheid in de woonomgeving.
Dergelijke effecten konden wel worden aangetoond bij de fysieke inspanningen van woningcorporaties. Het meest overtuigende en robuuste effect werd gevonden bij de verkoop van sociale huurwoningen. Van de indicatoren die in de analyses zijn meegenomen is dat nu juist de enige
indicator die niet gaat over investeringen van woningcorporaties, maar over desinvesteringen, hoewel de opbrengsten van die verkopen vaak wel weer worden ingezet voor andere investeringen.
De maatschappelijke waarde van het effect van die desinvestering van corporaties is omvangrijk; elke
verkochte sociale huurwoning levert een leefbaarheidswinst op die een maatschappelijke waarde van ongeveer tienduizend euro vertegenwoordigt. Van nieuwbouw in bestaand stedelijk gebied met corporatiebezit (herstructurering) bleek een gunstig effect op de leefbaarheid in de woonomgeving uit te gaan, maar dat effect moet volledig worden toegeschreven aan veranderingen in de samenstelling van de bevolking.
Kennelijk zorgt herstructurering over het algemeen voor nieuwe bewoners in de wijk, die minder dan gemiddeld geneigd zijn daar overlast, onveiligheid en verloedering te veroorzaken of toe te staan.
Tot slot hangen de uitgaven van corporaties aan het onderhoud van gebouwen samen met meer problemen, wat tot de conclusie moet leiden dat corporaties significant meer aan onderhoud doen in wijken met meer problemen op het gebied van overlast, onveiligheid en verloedering. Dat onderhoud leidt vervolgens meetbaar tot een afname van die problemen in de periode daarna.
De doelen die door de woningcorporaties worden nagestreefd met investeringen in het kader van leefbaarheid worden niet aantoonbaar met die investeringen, maar vooral met de verkoop van sociale huurwoningen, herstructurering en het onderhoud aan gebouwen bereikt; de sociale
activiteiten die speciaal op het aanpakken van die problemen zijn gericht hebben geen meetbaar effect.
Vooralsnog kan dan ook niet worden geconcludeerd dat investeringen in buurtbarbecues, buurtcomités en buurtregisseurs maatschappelijk zinvol zijn geweest.
Lees ook:Wat maakt een wijk meer waard?
Lees ook:Blok wil commerciële activiteiten woningcorporaties aan banden leggen
Lees ook:Illegale onderverhuur wordt echt afgestraft
Lees ook:Gemeente helpt corporaties met tegengaan woonfraude
Lees ook:SCP: Verwacht geen wonderen van wijkaanpak
Wat is leefbaarheid? Is dat het gehalte waarmee de woonbuurt verloedert? Voor mij is leefbaarheid het totaalplaatje van banen in de regio, culturele activiteiten, afwisselende woningen die ook nog een betaalbaar zijn. Daar is geen investering van woningcorporaties voor nodig! Het is er al van nature! Google maar eens op leven in Zuid-Limburg.
je hebt gelijk!